Katwijksche Post, 10 december 2020, Door Leo Roosjen
‘Nochtans’ een woord dat vaker viel tijdens het vraaggesprek met doctor Barend Weegink naar aanleiding van zijn promoveren en zijn boek ‘Nochtans mijn God’.
Kijkend naar de livestream van zijn promotie bereidde ik me voor op een zwaar gesprek met veel moeilijke theologische termen. Nochtans werd het een geanimeerd gesprek over zijn studie naar de theoloog Aart Jan Theodorus Jonker. Een man, die Barend voor het eerst ‘ontmoette’ toen hij voor zijn gymnasiumopleiding naar het internaat ging. Hij kreeg toen een tweetal verstofte boeken over deze theoloog. Boeken, die hij pas veel later zou lezen, toen hij als predikant in Heerde stond. Heerde, de plaats waar Jonker, toen Barend daar stond, honderd jaar eerder predikant was. Het gonsde toentertijd in Heerde van de verhalen over Jonker en Barends interesse naar zijn voorganger was geboren.
Jonker maakte als mens veel mee in zijn leven: een dochter, die kort na de geboorte overleed, een zoon, die aan een blindedarmontsteking overleed en hij verloor op jonge leeftijd zijn vrouw. Zijn lijden heeft Jonker doordacht en als gelovige ingepast in zijn leven en het een theologische context gegeven. Zeker het afgelopen jaar heeft Barend na het overlijden van zijn vrouw Rita en zijn moeder herkenningspunten gevonden met Jonker. Ook de coronapandemie, waar we nu in leven, geeft overeenkomsten. ‘Nu blijkt Jonker ook anno 2020 actueel. Het feestje van de mens is nu niet mogelijk. De mens dacht, dat alles maakbaar is en dat alles kan, daar haalt corona een lelijke kras door. Een factor, die je ook theologisch kunt duiden’.
Barends reis met Jonker is een lange. Mooi zo’n tocht met Jonker door diens leven voor de ‘reisdominee’. Nochtans kreeg het leven van Jonker voor Barend het laatste jaar veel meer inkleuring. Hoe had Jonker het volgehouden en welke lessen kan hij, of kunnen wij, daaruit leren? Jonkers antwoord op zijn zware tijden was ‘nochtans mijn God’. Op die manier kon hij overleven, waar anderen misschien hun heil gezocht zouden hebben in bijvoorbeeld drank. ‘Als Jonker het op die manier gered heeft, hoe kan ik dat dan inpassen voor deze tijd?’.
‘Het is mooi, dat ik mijn studie nu helemaal heb afgerond. Overigens pas na 22 jaar pastorieleven heb ik mijn doctoraal behaald. En nu 22 jaar daarna mijn promotie, waar ik dus al jaren mee bezig was. Maar nu wilde mijn studie afronden. In dit laatste jaar heb ik veel met Jonker doorleefd. Het voorlaatste hoofdstuk moest worden herschreven en dat is me gelukt. Nu is het klaar: mijn hele theologische wetenschappelijke studie heb ik afgerond. Mooi om doctor te zijn, maar ik ga niet naast mijn schoenen lopen. Ik wil die titel in dienst stellen van de kerk. Je hebt door een dergelijke studie wat wijsheid en inzicht vergaard en die wil ik doorgeven aan de kerk en in de gemeente’.
‘Wat leert Jonkers spiritualiteit ons? Ik heb er van geleerd, dat als je leven beproefd wordt je je toevlucht mag zoeken bij God. Ook als je bij het Godsbestaan je vraagtekens zet. ‘Nochtans mijn God’ is de armzwaai van het geloofsleven, die over het ideaal van maakbaarheid, aards geluk, ultiem genot en teleurstelling heen gaat. Waar deuren dicht gaan, openen zich weer andere. En zo zal God steeds levens bestieren…’