Op zo’n zaterdag in de schone meimaand bruist het land van activiteit. Bij binnenkomst van Vianen aan de Lek moest je al meteen voorsorteren. Mannen in hesjes zouden je zo naar een parkeerterrein dirigeren, waar een Titaniumfestival begon. Maar wie anderszins een bedoeling had zette mogelijk zijn of haar koers naar de Grote Kerk, het symbool van de Vijfheerenlanden, ooit de trots van de Brederodes en tot op vandaag de plaats van samen- komst van de protestantse gemeente om de verzamelnaam maar te gebruiken. In de grote ruimte bij de hoge vensters verstilt het gedruis. Je wordt indachtig aan wat van boven komt en alleen maar verklaard kan worden vanuit het Woord van God.
Bron: Ecclesia nr. 11 – juni 2023
Treffend om die middag van 13 mei 2023 in de kleine schare niet alleen bekende maar ook nieuwe gezichten te zien. De Kohlbruggekring, ditmaal opnieuw in een breder gedachtegoed gevat, trekt nog steeds mensen die òf op de naamgever òf op het christelijk-filosofische onderwerp afkomen. Organist Piet van de Wege speelde o.a. uit Valerius en begeleidde de zang, theol. cand. ir. H. Ottema verzorgde technisch de weergave van beeld en geluid, boekhandelaar Koppejan van de firma Smit in Gouda etaleerde op de kooptafel een op het gezelschap
toegesneden selectie, vrijwilligers van de kerk schonken koffie of thee en ds. H.E. Veldhuijzen (Schelluinen, en onder beroep nu ik dit schrijf) leidde op innemende wijze het programma. Het is een impressie die ik verwoord… wat ik miste was de voorlezing van de namen van de ontslapen broeders en zusters, een moment van inkeer en een gevoelig lied eroverheen. Dat hoeven we niet weg te laten of pas later in Ecclesia te schrijven. In twee met name genoemde geestverwante kringen doet men het ook en in de kring van Kohlbrugge (nota bene genoemd naar een lang geleden ontslapen godgeleerde broeder!) hoort het thuis. Het is een bindingsmoment in de Vriendenkring, zo ken je elkaar, en zo gebruik je het wachtwoord tegen de vergetelheid. Als de Here de namen in gedachtenis houdt, moet een mens dat ook doen.
Onderweg naar Hemelvaartsdag klonk de Schriftlezing uit Johannes 14:1-6 over het Vaderhuis. De liederen tijdens de samenkomst waren Davids Psalm 4 (coupletten 1 en 2 uit de Berijming van 1967, ‘Wie, zeggen velen, toont ons ’t goede? Verhef dan Uw gelaat, o Heer’) en de Liedboekgezangen ‘Op U, mijn Heiland, blijf ik hopen’ en ‘Zegen ons, Algoede’. De collecte bracht € 245,40 op, later nog met € 7,50 aangevuld.
Het conferentiethema was ‘De persoon en betekenis van Blaise Pascal’. Twee bekende predikanten, dr. A.J. Plaisier (voorganger van wijkgemeente De Brug in
Amersfoort, voormalig scriba (secretaris-generaal) van de Protestantse Kerk en in de Vriendenkring laatst ook spreker bij de heruitgave van Aalders’ boek De Kerk,
het hart van de wereldgeschiedenis) en dr. H. Klink (predikant te Hoornaar, redacteur van dit blad en voorzitter van de Vriendenstichting) belichtten in twee lezingen het leven en werk van Pascal, een Fransman die vier eeuwen geleden werd geboren en een kort maar intensief leven leidde. Plaisier deed dat vanuit zijn proefschrift over het vergelijk tussen Pascal en Nietzsche (1996) en Klink sprak een toelichting op het proefschrift (1941) van wijlen ds. W. Aalders over Pas-
cal als apologetisch prediker. Pascal was een wis- en natuurkundige, bedreven in de exacte wetenschap en handig in het uitvinden van een vernuft als de reken-
machine, maar het meest intrigerend is Pascal, waar hij een ander, geestelijk spoor trekt. Uit zijn Pensées, zijn filosofische en ook theologische gedachten, proeven we zijn spiritualiteit. Pascal kan helpen bij de zoektocht naar zingeving. Mensen ervaren vandaag een grote leegte; ze leven seculier onder de wals van de tijd en ze zijn er niet zeker van of het leven nog wel maakbaar is. In zijn tijd voerde Pascal een dispuut met de salons, waar atheïsten en agnosten het voor het zeggen hadden. De gedachte dat er toch wel iets meer moest zijn achter en boven de wetmatige dingen telde in die kringen niet.
voor rationele argumenten voor een godsbestaan kon een christen nog inbrengen? Pascal zag het ledige in de natuur. Tijdens Plaisiers referaat moest ik denken aan Heino Falcke, die in 2019 erin slaagde een foto van het zwarte gat te
maken. In dagblad Trouw gaf hij onlangs in de rubriek ‘Tien geboden’ antwoord: ‘Als sterrenkundige ontdek ik steeds meer over het ontzagwekkende heelal waar-
door mijn geloof in de Schepper-God groter wordt’.
Pascal zocht naar een apologie, een getuigenis om het christelijk geloof aannemelijk te kunnen maken. Langs een vreemde weg werd hij daartoe bewogen.